Przewodniczących Związku Polaków w Kazachstanie do uczestników V Międzynarodowej Konferencji Polonijnej na  Uniwersytecie Szczecińskim

      My, przewodniczący Związku Polaków w Kazachstanie zwracamy się do społeczeństwa polskiego, Polonii Zagranicznej, przewodniczących oraz członków rządzących partii i ruchów  politycznych  oraz opozycji, przewodniczących władz centralnych i miejscowych,  posłów Sejmu RP oraz sejmików wojewódzkich, senatorów, do wszystkich ludzi wierzących w Polsce i zagranicą dla których wiara w Boga Pana Naszego i Naszego Zbawiciela Jezusa  Chrystusa jest sensem życia, do środków  masowego przekazu – mediów,  o zwrócenie uwagi na losy Polaków w Kazachstanie, o pomoc  w odzyskaniu naszej Ojczyzny - Polski.
 

     W latach 30-ch reżym sowiecki nadawszy Polakom statusu „wroga wewnętrznego" przemocą deportował nas z terytorium I Rzeczypospolitej do Kazachstanu gdzie staliśmy obiektem brutalnej i bezlitosnej politycznej, religijnej i kulturowej zemsty za przynależność do polskiej nacji. Wśród dziesiątków innych narodów  również deportowanych do Kazachstanu prześladowania i ograniczenia w prawach Polaków utrzymywanych się aż do rozpadu Imperium Sowieckiego, ponieważ w stosunku do Polaków istniała ogólna zasada, że „każdy Polak to ukryty wróg",

       Teraz żyjemy w nowym niepodległym państwie jakim jest Kazachstan, który buduje swoją politykę państwową i narodową na podstawie muzułmańskiej kultury i  języka kazachskiego. Przeżyliśmy w latach 20-ych – 30-ych  przymusową ukrainizację, po deportacji do Kazachstanu  -  przymusową rusyfikację i obecnie znowu stanęliśmy przed alternatywą nowej,  tym razem muzułmańskiej asymilacji. Prosimy każdego, kto ma Polskie serce rozważyć czy chciałby on  takiego losu dla swoich dzieci i wnuków.

           Rządy Państw, których narodowości zamieszkują, terytorium Kazachstanu zrozumiały zaistniałą sytuację tuż po rozpadzie Związku Sowieckiego i rozpoczęty planowy powrót swoich rodaków do Ojczyzny, Niemcy wywiozły 950 tys. Niemców z 1. mln 200 tys. deportowanych; Grecja - 48 tys. z 51 tys., Izrael - 60 tys. Żydów z  74 tys., Rosja, Białoruś i Ukraina - 1 mln. 500 tys., a

15 września br. rosyjska  delegacja rządowa ponownie w Ałmaty oświadczyła o kolejnych 500 tyś. ludności słowiańskiej, których planuje repatriować do Rosji, i td. Polska na dzień dzisiejszy repatriowała tylko 1600 osób z 50 tys. Polaków zamieszkałych obecnie w Kazachstanie. Tę liczby rodzą nie tylko gorycz rozczarowanie  i  żal  u  Polaków w Kazachstanie  jak również zdumienie a nawet

pogardę od przedstawicieli innych narodów obojętnością władz polskich do losów

swoich rodaków.

      My, przewodniczący Związku Polaków w Kazachstanie po spotkaniach z rodakami w miastach i województwach Polski zobaczyliśmy współczucie i chęć pomocy nam w odzyskaniu Ojczyzny.  Główną przeszkodą  w urzeczywistnieniu tego jest specjalnie sformułowane wykrętne ustawodawstwo, które traktuje nas nie jako organiczną część narodu Polskiego, powrót, której do Macierzy powinien stanowić pierwszorzędny obowiązek państwa, ale jako obcokrajowców ze wszelkimi wynikającymi stąd konsekwencjami. Nawet nasze dzieci, które ukończyły  w  Polsce studia po 4-6 latach pobytu w Kraju nie mogą  uzyskać statusu  repatriantów i obywatelstwa i zmuszone są wracać do Kazachstanu, gdzie ich wykształcenie nikomu nie jest potrzebne. A delegacje rządowe z Polski natychmiast po wylądowaniu samolotu zaczynają nam wmawiać jak jest w Polsce źle i jak jest w Kazachstanie dobrze.

          Oczekujemy, iż problem Polaków w Kazachstanie nareszcie będzie zauważony  nie  tylko  przez  społeczeństwo  polskie  ale  również   przez Polonią

Zagraniczną  z  odpowiednim  oddziaływaniem  na organy ustawodawcze i wykonawcze w Kraju. Prosimy o zrozumienie tego faktu, że praktyczna realizacja narodowej polityki rządu kazachskiego o przechodzeniu na język kazachski w administracji,

szkolnictwie, wyższych uczelniach i innych dziedzinach życia społecznego, jak również

narastające wymaganie społeczeństwa kazachskiego o zmianie swoje słowiańskiej kulturowo-cywilizacyjnej identyczności na azjatycką turecko-muzułmańską, pozbawia obecnie żyjącą ludność polską i następne pokolenia żadnych perspektyw życiowych i zmusza ponownie zwracać się do swojej Ojczyzny Polski z prośbą  o aktywizacji polityki i praktyki repatriacyjnej chociażby  do liczby: 450-500 rodzin na rok. Bo tylko w powrocie do Polski widzimy wyjście od perspektywy wynarodowienia i zaginięcia jako organicznej  części Narodu Polskiego.

Przyjęte na posiedzeniu Rady Koordynacyjnej Związku Polaków w Kazachstanie

                                                     15 września 2006 r.                    

Członkowie Rady Koordynacyjnej Związku  Polaków w Kazachstanie, Przewodniczący  Stowarzyszeń polskich w obwodach i miastach w Kazachstanie.

W.Świncycki, T.Jankowski, K.Tkaczuk, A.Swaryszewski, A.Pawłowski, R.Gicewicz, S.Kłopotowska, N.Malicka, S.Tarnopolski, W. Kaniewski, H. Cybulska, N. Nowkszonowa, H.Rogowska, I.Pawlukiewicz.

Prezes Związku Polaków w Kazachstanie

  Prof. Jan Zinkiewicz